KONKURS IM. ANDRZEJA MUNKA

Filmografia Andrzeja Munka jest bardzo krótka a jednocześnie niezwykle wyrazista. Zaczynał od filmów dokumentalnych, których kształt artystyczny doceniła filmowa krytyka. Jako twórca filmów fabularnych był jednym z najbardziej wyrazistych twórców polskiej szkoły filmowej. Często przeciwstawiano go Andrzejowi Wajdzie, którego romantyczne ujęcie historii Munk dystansował realizmem.

Stworzył filmy niepokorne, odważne, wręcz – brawurowe. I takich samych bohaterów. Dzidziuś Górkiewicz z filmu „Eroica”, postać grana przez Edwarda Dziewońskiego, bohaterem powstania warszawskiego został przez… przypadek. Publiczność kinowa poznała także Jana Piszczyka (w tej roli Bogumił Kobiela), bohatera „Zezowatego szczęścia”, który starając się dopasować do zmieniającej się jak w kalejdoskopie sytuacji w kraju zawsze ponosił klęskę. W końcu trafił do więzienia, z którego… nie chciał wyjść.

Munk swoimi filmami dyskutował z narodowymi mitami, podważał utrwalone w świadomości społeczeństwa pewniki, tworzył bohaterów wplątanych w tryby historii i polityki, zmuszonych do tego, by walczyć, a nie – po prostu żyć. Umiejętnie żonglował powagą i dowcipem, dokumentalnym ujęciem świata i jego pełną fantazji groteskową wizją. Właśnie takich filmów – odważnych, poszukujących nowych środków wyrazu, idących pod prąd, szukać będzie Jury wśród filmów zgłoszonych do tegorocznej edycji Konkursu.

Nagrody Konkursu przyznane zostaną w dwóch kategoriach: za najlepszą reżyserię i za najlepsze zdjęcia. Filmy debiutantów oceni Jury złożone z pedagogów i studentów Szkoły Filmowej w Łodzi oraz laureatów poprzedniej edycji Konkursu. Oprócz prestiżu, nagrody Konkursu mają przynieść twórcom realną szansę na znalezienie dystrybutora filmu i wesprzeć promocję debiutanckiej produkcji.

Andrzej Munk był studentem Szkoły Filmowej w Łodzi, studiował sztukę operatorską i reżyserię. Od 1957 roku aż do śmierci był wykładowcą łódzkiej Szkoły. Autor paradokumentalnego “Błękitnego krzyża” (1955 r.) i filmów fabularnych: “Człowiek na torze” (1956 r.), “Eroica” (1957 r.) i “Zezowate szczęście” (1960 r.). Za reżyserię “Błękitnego krzyża” odebrał nagrodę MFF w Wenecji, za “Człowieka na torze” – Kryształowy Glob – nagrodę MFF w Karlovych Varach. Zginął tragicznie w 1961 roku, w wieku zaledwie 40 lat, zostawiając po sobie niedokończoną „Pasażerkę”. Dokończony przez Witolda Lesiewicza film został nagrodzony na MFF w Cannes i MFF w Wenecji.

Nagroda jego imienia jest jedną z najstarszych nagród filmowych w Polsce. Pierwszym nagrodzonym w Konkursie był Jerzy Skolimowski, który nagrodę otrzymał za reżyserię filmu „Walkower” (1965 r.). Jurorzy kolejnych edycji Konkursu bezbłędnie typowali nagrodami tych, których dziś zaliczamy do najwybitniejszych twórców polskiego kina autorskiego. Nagrodą za swoje debiuty uhonorowani zostali m.in. Andrzej Żuławski za „Trzecią część nocy” (1971 r.), Krzysztof Kieślowski za „Personel” (1975 r.), Piotr Szulkin za „Golem” (1980 r.), Mariusz Grzegorzek za „Rozmowę z człowiekiem z szafy” (1993 r.) czy Łukasz Barczyk za „Patrzę na Ciebie Marysiu”(1999 r.). Ostatnia edycja Konkursu odbyła się dwa lata temu. Jej laureatami zostali: Joaquin del Paso, reżyser filmu „Maquinaria Panamericana”, oraz Paweł Chorzępa, autor zdjęć do filmu „ZUD” w reżyserii Marty Minorowicz.